ถวายพระพรออนไลน์

เทศบาลตำบลทุ่งโฮ้งขอเชิญร่วมลงนามถวายพระพรออนไลน์ คลิกที่นี่

หม้อห้อมมินิมาราธอน ครั้งที่ 14 ประจำปี 2556

เทศบาลตำบลทุ่งโฮ้ง ขอเชิญชวนผู้สนใจเข้าร่วมการแข่งขัน หม้อห้อมมินิมาราธอน ครั้งที่ 14 ประจำปี 2556  เปิดรับสมัคร 3 ประเภท คือ มินิมาราธอน มีค่าสมัคร 150 บาท พร้อมเสื้อ ระยะทาง 10.5 ก.ม. , วิ่งเพื่อสุขภาพ ระยะทาง 3.5 ก.ม. ค่าสมัคร 20 บาท และ เดินเพื่อสุขภาพ ระยะทาง 3.5 ก.ม.  แข่งขันในวันที่ 5 ธันวาคม 2556 เริ่มลงทะเบียนตั้งแต่เวลา 04.00น.เป็นต้นไป สนใจติดต่อซื้อบัตรได้ที่ เทศบาลตำบลทุ่งโฮ้ง โทร 08-94611640, 081-3874425, 085-4445191

ประวัติไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้งในอดีต

          ไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้งตามคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ ท่านเล่าว่า ได้พากันมาจากเมืองพวน แขวงเชียงขวาง อยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองเวียงจันทร์ ถ้าหากมีถนนตัดตรงมาจากเมืองเวียงจันทร์  จะมีระยะทางประมาณ 200 กิโลเมตรเศษ สาเหตุที่มาจะด้วยถูกต้อนมาหรือหนีภัยมาก็ไม่ทราบแน่ชัด ตอนมาน่าจะมากันหลายครั้ง ที่มากันเป็นชุดแรกนั้นเป็นบ้านทุ่งโฮ้งใต้ พอพวกบ้านทุ่งโฮ้งเหนือมาถึงปรากฏว่าวัดทุ่งโห้งใต้สร้างเสร็จแล้ว เมื่ออพยพมาถึงเมืองแพร่แล้ว ก็ไปอยู่นอกกำแพงเมืองด้านทิศเหนือของบ้านหัวข่วง เขาเรียกว่า “ประตูเลี้ยงม้า” ไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้งก็คงอยู่แถวอนามัยจังหวัดแพร่มาจนถึงวัดสวรรนิเวศปัจจุบัน ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านทุ่งโฮ้งเดี๋ยวนี้ 3 กิโลเมตร เพราะได้ขุดบ่อน้ำไว้ด้านทิศเหนือของวัดหนึ่ง ซึ่งบ้างบ้านแถวนั้นเรียกว่า “บ่อน้ำลาวพวน” และบ่อน้ำนี้ชาวบ้านสวรรคนิเวศก็ยังใช้อาบใช้กินอยู่จนถึงทุกวันนี้ จนกระทั่งต่อมาได้มาพบลำห้วยร่องฟอง ซึ่งมีน้ำไหลตลอดปี บางแห่งมีน้ำลึกท่วมถึงหลังช้าง จึงได้อพยพมาอยู่กันอย่างถาวร

          จากคำบอลเล่าของแม่เฒ่าป้อ  ส่างแก้ว ตอนท่านเล่าปี พ.ศ. 2525 ขณะนั้นท่านอายุได้ 99 ปี ว่าบ้านทุ่งโฮ้งใต้น่าจะอพยพมาประมาณปี พ.ศ. 2340-2350 และบ้านทุ่งโห้งเหนือน่าจะอพยพมาประมาณปี พ.ศ. 2368-2385

          จากคำบอกเล่าของแม่เฒ่าเวย  สุทธนะ อายุ 87 ปี พ่อเฒ่าละ  เสนาธรรม อายุ 87  ปี และพ่อรส  วรินทร์ เป็นต้น ซึ่งทราบจากผู้เฒ่าผู้แก่รุ่นก่อนๆ เล่าให้ฟังว่า ผู้ที่มาจากเมืองพวนแต่ละคนอายุเท่าไหร่ และประมาณจากอายุของโบสถ์วัดทุ่งโห้งเหนือแต่ละหลังซึ่งปัจจุบันทำบุญฉลองเมื่อปี พ.ศ. 2466 ปัจจุบันนี้เมื่อเอาอายุของโบสถ์แต่ละหลังมาร่วมกันแล้วก็คงจะประมาณ 150-160 ปี

          ไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้ง หรือชื่อเดิมเรียกว่า “บ้านทั่งโห้ง” คำว่า ทั่ง หมายถึง ทั่งที่รองรับการตีเหล็ก และคำว่า “โห้ง” เป็นภาษาไทยพวน หมายถึง สถานที่ ที่เป็นแอ่งลึกลงไปเป็นรูปก้นกระทะ และเมื่อถูกตีเป็นประจำจึงทำให้มันเป็นแอ่งลึกลงไป คนพวนว่ามันโห้งลงไป สมัยก่อนนั้นควนพวนบ้านทุ่งโฮ้งจะมีเตาเหล็กกันแทบทุกหลังคาเรือน เขาจึงเรียกว่า “บ้านทั่งโห้ง ส่วนคำว่า ทุ่งโฮ้ง คงจะเป็นคำเพี้ยนมาจากคำว่า ทั่งโห้ง”

อาชีพของชาวไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้งสมัยก่อน

          ในสมัยก่อนคนพวนบ้านทุ่งโฮ้ง มีอาชีพตีเหล็ก และจะมีเตาตีเหล็กกันแทบทุกหลังคาเรือน อาชีพการตีเหล็กนั้นมาเลิกไปประมาณปี พ.ศ. 2450-2460 และหันมารับจ้างซักลากไม้ซุง (ไม้สัก) จากพวกฝรั่งชาวเดนมาร์กและอังกฤษ ผู้รับสัมปทานทำไม้สักทั้งหมดในภาคเหนือ การซักลากไม้จากป่ามารวมหมอนให้ใกล้แม่น้ำนั่น พวกฝรั่งได้ไปติดต่อหาผู้คนหลายบ้านเมือง เพื่อมาซักลากไม้ออกให้ โดยมี พ่อเฒ่าหมาด  เพ็งเพชร ซึ่งคนบ้านหาดเสี้ยวได้มาแต่งงานกับสาวพวนบ้านทุ่งโฮ้งได้คิดประดิษฐ์เกวียนหรือชาวบ้านเรียกว่า “ล้อเหวิ้น” ขึ้นเป็นคันแรก เพื่อใช้บรรทุกไม้ซุงออกจากป่าโดยใช้ไม้เนื้อแข็งประมาณ 5 นิ้ว กว้าง 50  เซนติเมตร ยาว 140 เซนติเมตร ใช้ไม้ 3 แผ่นต่อกัน แผ่นกลางจะหนามากเพื่อทำเป็นวงล้อเหวิ้น เพื่อใช้บรรทุกไม้ได้เป็นอย่างดี บางครั้งหากไม้ซุงท่อนใหญ่ และยาวมากก็จะใช้ล้อเหวิ้นถึง 2 คัน ต่อกันเรียกว่า “ลำโยง” ใช้เทียงด้วยความ 5 คู่ บางครั้งถึง 8 คู่ ใช้ได้ผลเป็นเลิศทีเดียว นับว่าเป็นภูมิปัญญาความสามารถ มันสมองของบรรพบุรุษไทยพวนโดยแท้จริง ล้อเหวิ้นจึงเป็นสัญลักษณ์ของชาวไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้งและได้ใช้ล้อเทียมวัว เพื่อประกอบอาชีพทำมาหากินตลอดเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน